Diş aşınması nasıl oluşur?

Çürükten sonra, dişlerin patolojik yıkımının en yaygın ikinci nedeni olarak kabul edilirler.

Sert diş dokularının çürük olmayan zararları nelerdir?

Çürük olmayan lezyonlar veya "diş aşınması" olarak da bilinen çürük olmayan hasar, plaksız  diş yüzeylerinde oluşur. Çürük ile ilgili olarak, çürük olmayan lezyonlar yaşam tarzı alışkanlıklarının veya hastalıkların sonucudur ve fiziksel, mekanik ve kimyasal faktörlerin sert diş dokuları (mine ve dentin) üzerindeki zararlı etkileri sırasında ortaya çıkarlar.

İlk başta zararsız ve farkedilemez olsalar da, onları görmezden gelmek soğuk veya mekanik uyaranlara karşı hassasiyete, pulpada değişikliklere, hoş olmayan ağrılara, minenin önemli bir kısmının kaybına ve hatta diş kaybına neden olabilir . .

Diş aşınmasının ortaya çıkış nedenine ve görünümüne göre, çürük olmayan hasar ikiye ayrılır:

• soyulma
• aşınma
• yıpranma
• erazyon

Diş kaplaması neden aşınır?

Abfraksiyon, aşırı oklüzal yüklerin ve parafonksiyonların neden olduğu dişin bükülmesi nedeniyle dişin boyun bölgesinde oluşan kama şeklinde bir hasardır. Böylece, disfonksiyonel temaslar, hatalı restorasyonlar ve çekilmiş komşu dişler, oklüzal yüklere ve diş gıcırdatma gibi belirli bir amaç olmaksızın alt çenenin hareketlerine, parafonksiyonel alışkanlıklara katkıda bulunur.

Diş boynu bölgesindeki mine hasarının boyutu, kuvvetin kuvvetine, yönüne, süresine, sıklığına ve yerine bağlıdır ve diş dokusunun kaybı, diş yapısının deformasyonu ve hidroksiapatit minesinin mikro kırıkları ile sonuçlanır ve dentin kristalleri.

Dişin boyun bölgesinde aktif ve kronik hasar arasında bir fark vardır , bu sayede kronik hasar, parlak, daha koyu ve dentin aşırı duyarlılığı olmadan, aktif ise parlaklık olmadan ve dentin aşırı duyarlılığı ile tanınır.

Aşınma

Aşınma, çoğunlukla uzun ve düzensiz doğrusal diş fırçalama, diş fırçalarken aşırı kuvvet uygulanması, sert diş fırçası kullanımı ve diş ipinin aşırı veya yanlış kullanımı sonucu oluşan sert diş dokularının aşınmasını ve yıpranmasını ifade eder.

Dişlerin kademeli olarak aşınması, pulpa retraksiyonuna ve ikincil dentin oluşumuna veya pulpa odasının açılmasına ve pulpa iltihabına neden olabilir.

Bulunduğu yere veya yüzeye bağlı olarak, yatay ve dikey aşınma olabilir. Diş kronlarının oklüzal yüzeylerinde veya kenarlarında meydana gelen yatay aşınma, diş kronunun yüksekliğinde ve dikey interçene ilişkisinde azalmaya neden olur.

Dişlerin dikey yüzeylerindeki dikey aşınma, dişlerin meziodistal veya bukkolingual çaplarında azalmaya neden olur.

Çoğunlukla diş boyun bölgesinde bir çöküntü (kama kusuru) olarak görülür.

Dişlerde yıpranma

Aşınma, diş-diş temasının neden olduğu mine, dentin veya restoratif materyalin aşınması ve yıpranmasını ifade eder,  yani minenin yüzey kaybı ve dentin dokusunun yüzeysel kaybı ile karakterizedir.

İki tür yıpranma vardır - fizyolojik ve patolojik. Fizyolojik yıpranmaya çiğneme, yutma ve konuşma işlevi neden olur ve önce kesici dişlerin kesici kenarlarını etkiler, ardından azı dişlerinin oklüzal yüzeyleri, üst azı dişlerinin palatal tüberkülleri ve alt azı dişlerinin bukkal tüberkülleri aşınır.

Bu aynı zamanda fizyolojik yıpranmanın tek tip ve düzenli diş aşınması sağladığı anlamına gelir.

Öte yandan, diş sıkma ve gıcırdatma gibi parafonksiyonlar nedeniyle patolojik yıpranma meydana gelir ve diş aşınması genel veya lokalizedir.

Erozyon

Erozyon  asitlerin diş yüzeyindeki etkisinin neden olduğu sert diş dokusunun kalıcı kaybı anlamına gelir. Bu, pH değeri 5.5'ten düşük asitlerin etkisinin, dişleri yumuşatan mine ve dentin minerallerinin çözünmesine yol açtığı anlamına gelir.

Eksojen ve endojen kaynaklı erozyon asidin kaynağına göre farklılık gösterdiğinden, ekzojen erozyonlarda asitler genellikle ağız boşluğuna asidik yiyecek, içecek ve ilaçlarla girerken, endojen erozyonlarda asit mideden gelir.

Çürük dışı hasar belirtileri ancak hastaların zamanında tepki vermesi ve düzenli diş muayeneleri ile zamanında tespit edilebilir. Böylece bu durumlarda, klinik muayene ve tıbbi öykü aldıktan sonra diş hekimleri, çürük hasarını önlemek veya durdurmak amacıyla en uygun önlemleri ve tedavileri değerlendirir.